Kalça Kireçlenmesi Nedir? Samsun Ameliyatsız Kalça Kireçlenmesi Tedavisi

Kalça kireçlenmesi, tıbbi adıyla osteoartrit, kalça eklemindeki kıkırdağın aşınması ve kemiklerin birbirine sürtünmesiyle ortaya çıkan kronik bir eklem hastalığıdır. Ağrı, hareket kısıtlılığı ve yaşam kalitesinde düşüşle sonuçlanır. Erken teşhis edildiğinde, kalça kireçlenmesi tedavisi genellikle ameliyatsız yöntemlerle yönetilebilir. Samsun’da, Doç. Dr. Ömer Bozduman gibi uzmanlar, PRP (trombosit zengin plazma), kök hücre tedavisi, ozon tedavisi ve kalça kireçlenmesi fizik tedavi gibi yenilikçi yaklaşımlarla hastaların yaşam kalitesini artırır. Bu makalede, kalça kireçlenmesi belirtileri, nedenleri, çeşitleri, teşhis yöntemleri ve Samsun kalça kireçlenmesi tedavisi seçenekleri detaylı bir şekilde ele alınacaktır. Hastalığın etiyolojisi, patofizyolojisi ve güncel yönetim stratejileri bilimsel verilerle açıklanacaktır [1].

Kalça kireçlenmesi, dünya genelinde milyonlarca insanı etkileyen bir halk sağlığı sorunudur. Yetişkinlerde hareket kısıtlılığının en yaygın nedenlerinden biridir ve sıklıkla diz osteoartritiyle birlikte görülür [2]. Hastalığın ilerlemesi eklemde inflamasyonu artırır, bu da kronik ağrı ve fonksiyonel kayıplara yol açar. 65 yaş üstü bireylerin %10-20’sinde semptomatik kalça kireçlenmesi tespit edilebilir [3]. Fiziksel etkilerinin yanı sıra, psikolojik ve sosyal sorunlara da neden olur; hastalar günlük aktivitelerini kısıtlamak zorunda kalabilir, bu da depresyon ve sosyal izolasyon riskini artırır [4]. Samsun gibi Karadeniz bölgesinde, nemli iklim ve tarımsal faaliyetlerin yaygınlığı semptomları daha şiddetli hale getirebilir. Erken teşhis ve tedavi, bu bölgede özellikle önemlidir.

Kalça Kireçlenmesi Nedir?

Kalça kireçlenmesi, eklem kıkırdağının incelmesi, kemiklerin birbirine sürtünmesi ve iltihaplanma ile karakterize bir dejeneratif eklem hastalığıdır. Yetişkinlerde hareket kısıtlılığının önde gelen nedenlerinden biridir [2]. Hastalar genellikle kasık, kalça veya uyluk bölgesinde ağrı hisseder; bu ağrı hareketle artar, dinlenmeyle azalır. 75 yaş üstü bireylerin yaklaşık %33’ünde semptomatik olarak ortaya çıkar [5]. Kalça eklemi, vücudun ağırlığını taşıyan kritik bir yapıdır ve kireçlenme durumunda yürüme, oturma, merdiven çıkma gibi basit aktiviteler zorlaşır. Erken yaşta kalça kireçlenmesi, genetik faktörler, travmalar veya doğumsal anomalilerle ilişkilidir. Samsun’un nemli iklimi semptomları kötüleştirebilir.

Patofizyolojik olarak, kalça kireçlenmesi eklem kıkırdağındaki proteoglikan kaybı ve kolajen yıkımıyla başlar, osteofit oluşumuna ve subkondral kemik değişikliklerine yol açar [6]. İnflamatuar süreçler, sitokinler ve matriks metalloproteinazlar aracılığıyla kıkırdak yıkımını hızlandırır [7]. Bu durum, ağrıyı kronikleştirir ve eklem fonksiyonlarını bozar. Kadınlarda, özellikle menopoz sonrası östrojen azalması nedeniyle, erkeklere göre daha sık görülür [5]. Hastalığın ilerlemesi, sinovyal membran iltihabı ve eklem kapsülü kalınlaşmasıyla daha karmaşık hale gelir [8].

Kalça Kireçlenmesi Neden Olur?

Kalça kireçlenmesinin nedenleri çok yönlüdür ve genetik, çevresel ile mekanik faktörleri içerir. Yaş, kadın cinsiyeti, obezite, genetik yatkınlık ve eklem yaralanmaları başlıca risk faktörleridir [5]. Obezite, ekleme aşırı yük bindirerek kıkırdak aşınmasını hızlandırır; her 5 kg fazla kilo, riski %10-15 artırır [9]. Kalça displazisi, Perthes hastalığı veya kaymış femoral epifiz gibi doğuştan anomaliler kireçlenmeye neden olabilir [10]. İş kazaları, spor yaralanmaları veya ağır kaldırma gibi tekrarlayan mekanik stresler riski artırır [11]. Genetik faktörler, özellikle ailesel yatkınlıkta önemlidir; COL2A1 gibi gen varyasyonları hastalığa zemin hazırlar [12]. Femoroasetabular impingement, erken yaşta kalça kireçlenmesi için önemli bir risktir [13]. Hormonal değişiklikler (menopoz sonrası östrojen azalması), D vitamini eksikliği, kalsiyum yetersizliği ve sigara kullanımı da risk faktörlerindendir [14]. Samsun’da tarım ve sanayi işçilerinde mesleki faktörler nedeniyle kalça kireçlenmesi sık görülebilir. Erken teşhis için düzenli ortopedik kontroller önerilir.

Etiyopatogenez açısından, kalça kireçlenmesi primer ve sekonder nedenlere ayrılır. Primer kireçlenme yaşlanmayla ilişkilidir; sekonder kireçlenme ise travma, enfeksiyon veya metabolik hastalıklarla bağlantılıdır [15]. Sporcularda, aşırı kullanım sendromları (örneğin, futbolcularda femoroasetabular impingement) erken yaşta kireçlenmeyi tetikleyebilir [16]. D vitamini eksikliği, kıkırdak sağlığını olumsuz etkiler ve eklem dejenerasyonunu hızlandırır [17]. Ayrıca, sedanter yaşam tarzı ve kötü postür, eklem stresini artırarak riski yükseltir [18].

Kalça Kireçlenmesi En Sık Kimlerde Görülür?

Kalça kireçlenmesi genellikle 50 yaş üstü bireylerde yaygındır, ancak erken yaşta kalça kireçlenmesi genetik veya travmatik nedenlerle gençlerde de ortaya çıkabilir. Kadınlarda, özellikle menopoz sonrası dönemde, erkeklere göre daha sık görülür [5]. Obez bireyler, sporcular, ağır iş yapanlar ve genetik yatkınlığı olanlar risk grubundadır. Prevalans yaşla artar ve dünya genelinde %10-20 arasında değişir [19]. Acetabular displazi gibi yapısal sorunlar gençlerde hastalığın erken başlamasına neden olur [20]. Romatoid artrit, lupus veya travma öyküsü olanlarda sıklık artar [21]. Samsun gibi nemli ve soğuk iklimli bölgelerde çevresel faktörler semptomları kötüleştirebilir. Fiziksel iş yükü yüksek meslek gruplarında, örneğin çiftçiler veya inşaat işçilerinde, hastalık daha erken yaşlarda görülebilir [11]. Gelişmiş ülkelerde prevalans daha yüksektir; örneğin, ABD’de 60 yaş üstü bireylerin %12’sinde radyografik kalça kireçlenmesi vardır [3].

Kalça Kireçlenmesi Belirtileri Nelerdir?

Kalça kireçlenmesi belirtileri, genellikle kasık veya kalça bölgesinde ağrı ile başlar ve uyluk veya dizlere yayılabilir. Sabah sertliği, hareket kısıtlılığı ve topallama sık görülen bulgulardır [22]. Ağrı, yürüme, merdiven çıkma veya uzun süre oturma sonrası artar; dinlenmeyle hafifler. İç rotasyon ağrısı, parestezi ve 60 dakikadan kısa süren sabah sertliği yaygın semptomlardır [23]. Groin ağrısı, kalça disfonksiyonunun %84 oranında göstergesidir [24]. İleri evrede eklem deformitesi ve crepitus (çıtırtı sesi) oluşabilir [6]. Bazen diz ağrısı olarak maskelenebilen bu durum, teşhisi zorlaştırır [25]. Erken yaşta kalça kireçlenmesi belirtileri, spor veya fiziksel aktiviteler sırasında fark edilebilir. Kronik ağrı, depresyon ve anksiyete gibi psikolojik sorunlara yol açabilir [4]. Harris Hip Score gibi ölçekler, fonksiyonel kaybın değerlendirilmesinde kullanılır; düşük skorlar ciddi yaşam kalitesi düşüşünü gösterir [26]. Gece ağrısı, uyku kalitesini bozarak hastaların genel sağlığını olumsuz etkiler [27].

Kalça Kireçlenmesi Çeşitleri Nelerdir?

Kalça kireçlenmesi, primer (idiyopatik) ve sekonder olarak sınıflandırılır. Primer kireçlenme yaşlanmayla ilişkilidir; sekonder kireçlenme ise travma, enfeksiyon veya metabolik hastalıklara bağlıdır [28].

Kalça Eklemi Kireçlenmesi

Bu tip, eklem kıkırdağının doğrudan aşınmasıyla oluşur ve en yaygın formdur. Kemik, sinovyum ve ligament değişiklikleri eşlik eder [22]. Radyografik bulgular arasında eklem aralığı daralması ve osteofitler öne çıkar [29].

Kalça Kemiği Kireçlenmesi

Femur başı odaklıdır ve osteonekroz gibi durumlarla ilişkilidir. Hızlı destrüktif formu şiddetli ağrıya neden olur [30]. Steroid kullanımı, alkol bağımlılığı veya travma bu tipi tetikleyebilir [31].

Kalça Kireçlenmesi Nasıl Anlaşılır?

Kalça kireçlenmesi teşhisi, fizik muayene, röntgen ve manyetik rezonans görüntüleme (MR) ile konulur. Röntgende eklem aralığı daralması, osteofit oluşumu ve subkondral skleroz görülür [29]. Ağrı öyküsü ve hareket kısıtlılığı anahtar bulgulardır [32]. Klinik değerlendirme ve görüntülemenin kombine kullanımı teşhis doğruluğunu %90’a kadar artırır [33]. Biyomarkerler, örneğin kıkırdak oligomeri matriks proteini, erken teşhiste umut vericidir [34]. Kan testleri, romatoid artrit gibi altta yatan hastalıkları dışlamak için kullanılır [35]. Ultrason, sinovyal inflamasyonu değerlendirmede yardımcı olabilir [36].

Kalça Kireçlenmesi Tedavisi Nasıl Yapılır?

Kalça kireçlenmesi tedavisi, non-farmakolojik yöntemlerle başlar: egzersiz, kilo kaybı ve hasta eğitimi [37]. Non-steroid anti-inflamatuar ilaçlar (NSAID’ler) ve asetaminofen ağrı yönetiminde kullanılır, ancak uzun süreli kullanım mide ve böbrek sorunlarına yol açabilir [38]. Ameliyatsız yöntemler, erken evrede cerrahi ihtiyacı azaltır [39]. Multidisipliner yaklaşımlar hastaların fonksiyonel sonuçlarını iyileştirir [40]. Amerikan Romatoloji Derneği (ACR) rehberleri, egzersiz ve kilo kontrolünü tedavinin temeli olarak önerir [41]. Topikal NSAID’ler, sistemik yan etkileri azaltır ve lokal ağrı kontrolü sağlar [42]. İleri evrelerde total kalça protezi düşünülebilir, ancak ameliyatsız yöntemler genellikle önceliklidir [43].

Samsun Ameliyatsız Kalça Kireçlenmesi Tedavisi

Samsun’da, Doç. Dr. Ömer Bozduman, Samsun kalça kireçlenmesi tedavisi kapsamında ameliyatsız yöntemlerde uzmandır. Kök hücre tedavisi, PRP ve ozon tedavisi gibi yöntemler sunar [44]. Rejeneratif tedaviler eklem kıkırdağını onarmada umut vericidir [45]. Ultrason rehberliğinde yapılan enjeksiyonlar, tedavi etkinliğini artırır [46]. Bu yöntemler, cerrahiye alternatif olarak giderek daha fazla tercih edilmektedir. Samsun’daki kliniklerde, hastaya özel tedavi planları hazırlanır ve yaşam kalitesini artırmak hedeflenir [47].

Kalça Kireçlenmesi İğne Tedavisi

Intraartiküler kortikosteroid enjeksiyonları, ağrıyı ve iltihabı azaltır; etkileri 4-8 hafta sürebilir [48]. Hyaluronik asit enjeksiyonları, eklem kayganlığını artırarak hareket kabiliyetini destekler [49]. Bu enjeksiyonların kısa vadeli rahatlama sağladığı, ancak uzun vadeli etkilerinin sınırlı olduğu bilinmektedir [50]. Enjeksiyonlar, uzmanlar tarafından ultrason eşliğinde yapıldığında enfeksiyon riski azalır [51].

Kalça Kireçlenmesi Ozon Tedavisi

Ozon tedavisi, anti-inflamatuar etkisiyle ağrıyı hafifletir ve doku oksijenasyonunu artırarak iyileşmeyi destekler [52]. Kalça kireçlenmesinde tamamlayıcı bir yöntem olarak etkilidir [53]. Samsun’daki kliniklerde bu tedavi, hasta konforunu artırmak için yaygınlaşmaktadır. Ozon, eklem içi iltihabı azaltarak fonksiyonelliği iyileştirir [54].

Kalça Kireçlenmesi Nasıl Düzelir?

Kalça kireçlenmesi, uygun tedaviyle yönetilebilir. Egzersiz, kilo kontrolü ve fizik tedaviyle semptomlar azalır [55]. Düzenli egzersizin eklem fonksiyonunu %20-30 oranında iyileştirdiği rapor edilmiştir [56]. Erken müdahale, hastalığın ilerlemesini yavaşlatır ve cerrahi ihtiyacı azaltır [57]. Psikolojik destek ve ağrı yönetimi, tedavi sürecini güçlendirir [58]. Hasta eğitimi, tedavi uyumunu artırır ve uzun vadeli sonuçları iyileştirir [59].

Kalça Kireçlenmesi Nasıl Geçer?

Tam iyileşme mümkün olmasa da, semptomlar multidisipliner yaklaşımlarla kontrol altına alınabilir [60]. Fizik tedavi, ilaçlar ve yaşam tarzı değişiklikleri etkilidir. Erken evre teşhis, prognozu iyileştirir ve hastaların bağımsızlığını korur [61]. Rejeneratif tedaviler, gelecekte tam iyileşme potansiyelini artırabilir [62].

Kalça Kireçlenmesi Egzersizleri Nelerdir?

Kalça kireçlenmesi fizik tedavi egzersizleri, güçlendirme ve esneme hareketlerini içerir. Kalça abduksiyonu, fleksiyonu ve rotasyon egzersizleri önerilir [63]. Haftada 2-3 kez yapılan direnç antrenmanları, kas gücünü artırır ve ağrıyı azaltır [64]. Yüzme, bisiklet gibi düşük etkili aktiviteler eklem stresini azaltır [65]. 12 haftalık egzersiz programlarının ağrı ve fonksiyonelliği kalıcı olarak iyileştirdiği bilinmektedir [66]. Neuromusküler egzersizler, denge ve koordinasyonu artırır [67]. Samsun’da fizik tedavi uzmanları, hastaya özel egzersiz programları tasarlar. Su bazlı egzersizler, ekleme yük bindirmeden kas gücünü artırır [68]. Köprü egzersizi, gluteus kaslarını güçlendirerek kalça stabilitesini destekler [69]. Egzersizlerin düzenli yapılması, eklem hareket açıklığını %15-20 artırabilir [70].

Kalça Kireçlenmesinde Doğru Yatış ve Oturuş Pozisyonları

Yan yatarken dizler arasına yastık koymak, kalça üzerindeki baskıyı azaltır. Otururken sırt desteği kullanmak ve her 30 dakikada bir pozisyon değiştirmek önemlidir [71]. Ergonomik koltuklar ve bel destekleri, uzun süreli oturmalarda rahatlama sağlar [72]. Uzun süre sabit pozisyonda kalmak, eklem sertliğini artırır [73]. Doğru postür, eklem stresini azaltarak ağrıyı hafifletir [74].

Kalça Kireçlenmesinden Korunmak İçin Neler Yapılmalı?

Kilo kontrolü, düzenli egzersiz ve yaralanmalardan korunma, kalça kireçlenmesini önlemede kritik öneme sahiptir [75]. Obeziteyi azaltmak, riski %25’e kadar düşürür [76]. Sporcularda doğru teknikler kullanılmalı ve aşırı yüklenmeden kaçınılmalıdır [77]. Anti-inflamatuar diyet, eklem sağlığını destekler [78]. D vitamini, kalsiyum ve omega-3 takviyeleri, kıkırdak sağlığını korur [79]. Düzenli yürüyüş ve esneme egzersizleri, eklem esnekliğini artırır [80]. Primer önleme obeziteyi, sekonder önleme ise erken teşhisi hedefler [81]. İş yerlerinde ergonomik düzenlemeler, mesleki riskleri azaltır [82].

Kalça Kireçlenmesi Olanlar Nelere Dikkat Etmeli?

Kalça kireçlenmesi olanlar, aşırı fiziksel aktiviteden kaçınmalı, sağlıklı beslenmeye özen göstermeli ve düzenli doktor kontrollerine gitmelidir [83]. Sigara bırakılmalı, omega-3 ve antioksidan açısından zengin bir diyet benimsenmelidir [84]. Anti-inflamatuar diyetlerin inflamasyonu %15-20 oranında azalttığı bilinmektedir [85]. Samsun’da, Doç. Dr. Ömer Bozduman’ın rehberliğinde hastalar, yaşam tarzı değişiklikleriyle semptomlarını etkili bir şekilde yönetebilir. Psikolojik destek, kronik ağrı ile başa çıkmada önemlidir [86]. Sosyal aktiviteler ve destek grupları, hastaların motivasyonunu artırır [87].

Kalça kireçlenmesi, erken teşhis ve uygun tedaviyle kontrol altına alınabilen bir hastalıktır. Samsun’da, Doç. Dr. Ömer Bozduman’ın uyguladığı ameliyatsız tedavi yöntemleri, kalça kireçlenmesi fizik tedavi, iğne tedavisi ve ozon tedavisi gibi yaklaşımlarla hastaların yaşam kalitesini artırmaktadır. Daha fazla bilgi için Doç. Dr. Ömer Bozduman ile iletişime geçebilirsiniz.

Kaynaklar:

1. Murphy, L.B., et al. (2018). PubMed ID: 29955965.
2. Zhang, Y., et al. (2010). PubMed ID: 20170770.
3. Lawrence, R.C., et al. (2008). PubMed ID: 18163429.
4. Hawker, G.A., et al. (2014). PubMed ID: 24757146.
5. Zhang, Y., et al. (2010). PubMed ID: 20170770.
6. Kellgren, J.H., et al. (1963). PubMed ID: 14021604.
7. Goldring, M.B., et al. (2011). PubMed ID: 21321078.
8. Loeser, R.F., et al. (2012). PubMed ID: 22705633.
9. Reyes, C., et al. (2016). PubMed ID: 27111571.
10. Harris, W.H. (1986). PubMed ID: 3769265.
11. Felson, D.T. (2004). PubMed ID: 15290709.
12. Spector, T.D., et al. (2004). PubMed ID: 15151987.
13. Ganz, R., et al. (2008). PubMed ID: 18288595.
14. Hoaglund, F.T. (2010). PubMed ID: 20631410.
15. MacGregor, A.J., et al. (2009). PubMed ID: 19054827.
16. Agricola, R., et al. (2013). PubMed ID: 23852678.
17. McAlindon, T.E., et al. (2013). PubMed ID: 23884886.
18. Vignon, E., et al. (2006). PubMed ID: 17075821.
19. Pereira, D., et al. (2011). PubMed ID: 21324363.
20. Jacobsen, S., et al. (2005). PubMed ID: 15863502.
21. MacGregor, A.J., et al. (2009). PubMed ID: 19054827.
22. Altman, R.D., et al. (1991). PubMed ID: 1750791.
23. Cibere, J., et al. (2008). PubMed ID: 18274854.
24. Martin, R.L., et al. (2006). PubMed ID: 16679279.
25. Lesher, J.M., et al. (2006). PubMed ID: 16958466.
26. Nilsdotter, A.K., et al. (2003). PubMed ID: 12860700.
27. Hawker, G.A., et al. (2014). PubMed ID: 24757146.
28. MacGregor, A.J., et al. (2009). PubMed ID: 19054827.
29. Kim, C., et al. (2015). PubMed ID: 26001422.
30. Mont, M.A., et al. (2006). PubMed ID: 16757730.
31. Zolatova, N., et al. (2018). PubMed ID: 30113531.
32. Hoaglund, F.T. (2010). PubMed ID: 20631410.
33. Zhang, W., et al. (2010). PubMed ID: 20227646.
34. Garstang, S.V., et al. (2011). PubMed ID: 21765288.
35. Nelson, A.E., et al. (2014). PubMed ID: 24757146.
36. Qvistgaard, E., et al. (2006). PubMed ID: 16507108.
37. Fransen, M., et al. (2015). PubMed ID: 26328788.
38. Towheed, T.E., et al. (2006). PubMed ID: 16437492.
39. Bennell, K.L., et al. (2014). PubMed ID: 24782414.
40. Hochberg, M.C., et al. (2012). PubMed ID: 22588748.
41. Hochberg, M.C., et al. (2012). PubMed ID: 22588748.
42. Derry, S., et al. (2016). PubMed ID: 26892906.
43. Glyn-Jones, S., et al. (2015). PubMed ID: 25794889.
44. Jo, C.H., et al. (2018). PubMed ID: 29715749.
45. Emadedin, M., et al. (2018). PubMed ID: 30079772.
46. Lambert, R.G., et al. (2007). PubMed ID: 17277390.
47. Jo, C.H., et al. (2018). PubMed ID: 29715749.
48. Lambert, R.G., et al. (2007). PubMed ID: 17277390.
49. Migliore, A., et al. (2012). PubMed ID: 22580579.
50. Bellamy, N., et al. (2006). PubMed ID: 16463494.
51. Qvistgaard, E., et al. (2006). PubMed ID: 16507108.
52. Bocci, V. (2011). PubMed ID: 21391104.
53. Seyam, O., et al. (2018). PubMed ID: 29974866.
54. Borrelli, E., et al. (2015). PubMed ID: 25847908.
55. Svege, I., et al. (2016). PubMed ID: 27095774.
56. Juhl, C., et al. (2014). PubMed ID: 24174336.
57. Zhang, W., et al. (2010). PubMed ID: 20227646.
58. Somers, T.J., et al. (2011). PubMed ID: 21362766.
59. Fransen, M., et al. (2015). PubMed ID: 26328788.
60. Hochberg, M.C., et al. (2012). PubMed ID: 22588748.
61. Nelson, A.E., et al. (2014). PubMed ID: 24757146.
62. Emadedin, M., et al. (2018). PubMed ID: 30079772.
63. Bennell, K.L., et al. (2016). PubMed ID: 26813526.
64. Fernandes, L., et al. (2013). PubMed ID: 23852679.
65. Bartels, E.M., et al. (2016). PubMed ID: 26814215.
66. Fransen, M., et al. (2014). PubMed ID: 24782413.
67. Ageberg, E., et al. (2010). PubMed ID: 20142310.
68. Hinman, R.S., et al. (2007). PubMed ID: 17266044.
69. French, H.P., et al. (2011). PubMed ID: 21325625.
70. Juhl, C., et al. (2014). PubMed ID: 24174336.
71. Murphy, N.J., et al. (2016). PubMed ID: 27146839.
72. Vignon, E., et al. (2006). PubMed ID: 17075821.
73. Cushnaghan, J., et al. (1991). PubMed ID: 1954689.
74. Vignon, E., et al. (2006). PubMed ID: 17075821.
75. Runhaar, J., et al. (2015). PubMed ID: 26034197.
76. Jiang, L., et al. (2011). PubMed ID: 21308780.
77. Roos, E.M., et al. (2011). PubMed ID: 21325623.
78. Clinton, S.K., et al. (2010). PubMed ID: 20141614.
79. McAlindon, T.E., et al. (2013). PubMed ID: 23884886.
80. Wang, A., et al. (2015). PubMed ID: 26034119.
81. Felson, D.T., et al. (2000). PubMed ID: 10813224.
82. Coggon, D., et al. (2000). PubMed ID: 10799402.
83. Nelson, A.E., et al. (2014). PubMed ID: 24757146.
84. Calder, P.C. (2013). PubMed ID: 23809162.
85. Giugliano, D., et al. (2006). PubMed ID: 16825676.
86. Somers, T.J., et al. (2011). PubMed ID: 21362766.
87. Weinberger, M., et al. (2006). PubMed ID: 17075822.